Güven sözcüğü öyle basitten söylenecek bir söz değildir. Toplumsal yaşamda karşılıklı çıkarlar olduğu için ilişkilerimizde güven temel taştır. Güveninin olmadığı anda yalnızlık başlamıştır.
Güven insanın kendinde başlar toplum içinde zamanla ya gelişir ya da biter. Akıl, mantık, vicdan ve merhamet duygularımız eğitimle gelişir. Eğitim eğitim deriz de eğitimden ne anladığımız çok önemlidir. Saydığım bu öğeler kişide gelişmemişse sorunlar kaçınılmazdır. Bu duyguların eğitiminde düşüncelerimizi empatiyle, akli selim düşünerek, hesap yaparak ve adaletli düşünerek geliştiririz.
Aile içinde karşılıklı saygı ve sevgi gelişmelidir. Eş olmak için hazır olmadan evlilik olmaz. Nedir eş olmak ? Farklılıklarımızı kabul ederek birlikte yaşamayı kabullenmektir. İyi günde kötü günde birlikte dayanışma içinde yaşama bilincinde olup bunu uygulamaktır eş olmak. Böyle olunca sağlıklı bir aile oluşur. Bu ortamda doğan çocuk da gördüğünü yaşadığını benimser içselleştirir. Güven duygusu gelişir. Sevilirse sevmeyi öğrenir, sayılırsa saymayı içselleştirir, vicdanı ve merhameti gelişir. O takdirde birbirimize güvence oluruz. Bu yazdıklarımı kafanızda şöyle bir düşünün ve biz ne ektik ki ne biçiyoruz deyin.
Eğer sözünü ettiğim konularda eğitimliyseniz ve böyle yaşayorsanız ne mutlu size. Okullarda bu konulara önem verilmelidir. Öğretmen öğrenci ve personel ilişkilerinde bu saydıklarım yaşanmalıdır ki sağlıklı insan ve sağlıklı toplum olalım. Bu takdirde hepimiz birbirimize güvenceyizdir. Şimdi düşünün, ben bunun neresindeyim ?
Hasan Kılıç
